De kleine schatjes zijn vandaag 6 weken oud. Het ging vorige week prima met mama en kittens. Cody is afgelopen zondag besproken door Gerrie en Patricia, hij gaat super nieuw personeel aan ze krijgen 🙂 Ik vertelde hun nog dat Cody zo’n lekkere grote eter was…had dat maar niet gezegd…Uiteraard exact de dag erna was hij wat lusteloos, wilde niet goed eten en was ’s ochtends ook flink afgevallen. Pff…wat schrik je daarvan zeg! Wat is er aan de hand? Je gaat direct alles na in je hoofd (iets verkeerd gegeten misschien?) Met de rest van de kittens ging alles nog prima…raar. Maar goed, ook mama Jamie was miauwerig/stressig en reageerde wat chagrijnig als haar kindjes te veel aandrongen bij haar. Jamie zat tegen de krolsheid aan en heb ik de pil gegeven. Ik had Cody getemperatuurd want hij voelde warm aan. Hij had inderdaad helaas koorts 🙁 Ik heb alle kittens een probiotica gegeven in de hoop dat het misschien aan het vlees had gelegen. Tevergeefs helaas…Cody bleef wisselende temperaturen houden en had dus echt ergens last van; toch een virusje? Mijn collega dierenarts is woensdag langsgeweest en heeft Cody een spuitje Tolfedine tegen de koorts gegeven. Zijn longetjes klonken gelukkig schoon. Ik heb het flesje Tolfedine hier gehouden, aangezien ik Amy woensdag ook niet helemaal vertrouwde. Ook zij was wat minder in haar doen, sliep meer en had minder eetlust. Mijn vermoeden bleek helaas waarheid: ook Amy had ’s avonds koorts, dus heb ik haar ook een injectie Tolfedine gegeven om de koorts te laten zakken. Zowel Cody als Amy reageerden goed op dit spuitje, want niet veel erna waren ze weer als vanouds door de kittenren aan het racen en dollen 🙂 Daarnaast had Ivy woensdag 4 x gebraakt, hoewel ze verder heel erg fit en actief was en goed at. Zij heeft een spuitje Cerenia gehad tegen het braken. Toch bleef de eetlust van de kittens wat minder…De poepjes, die overigens heel netjes op de bak worden gedaan, waren normaal (dus geen diarree/bacterie). De koorts van Cody en Amy gaat met ups en downs…Hmmm…ik vermoedt dat de kittens toch wat last hebben van niesziekte 🙁 Hoewel ze er gelukkig nog geen bacteriele infectie overheen hebben gekregen. Af en toe eens een niesje en wat rood-omlijnde/waterige oogjes. Gelukkig niet snotteren of pussige uitvloeiing uit de oogjes. Ik vermoedt dat mama Jamie door de stress rondom krols worden (dus ook verminderde weerstand), lichte niesziektesymptomen heeft (heeft wat waterige oogjes, minder fit) en dit dus door heeft gegeven aan haar kindjes ;(
Tja, een virus moet het kittenlijfje zelf uitbannen d.m.v. mama’s antistoffen. Het enige wat ik kan doen is zorgen voor goede hygiene, dat de ukkies wel blijven eten, extra vitamine/energie geven door nutri-plus pasta en de koorts wat laten zakken door eventueel een spuitje Tolfedine. Dit doe ik m.n. zodat ze blijven eten….maar niet te vaak spuiten, zodat ze weer denken de hele wereld aan te kunnen. Zie het als de griep…je kunt het onderdrukkenmet pillen, maar je moet zelf rust houden en toch proberen kleine beetjes te blijven eten om het snel uit je lichaam te krijgen. Dus…een behoorlijke puzzel pfoe. Ach, ik heb zo te doen met die kleine moppies. Je ziet gewoon dat ze niet zo lekker in hun velletje zitten 🙁 Je wordt er zelf ook helemaal akelig van…bah. Het bleef gelukkig nog bij Cody en Amy, maar goed…virus he…de anderen verwacht ik ook nog wel, hoewel ik het niet hoop natuurlijk!
Toch probeer ik de gewichten op peil te houden door vlees aan te blijven bieden, indien eetlust erg slecht is en een kitten koorts heeft toch een spuitje Tolfedine geven om de eetlust weer een beetje te stimuleren. Ik hoop dat dat rotvirus snel verdwenen is!
Ondanks de koortsige buien, kijk ik wel op van hoe actief de ukkies nog zijn 🙂 Ze racen en dollen af en toe echt nog door de ren heen alsof er niets aan de hand is. Niet te stoppen; bovenop elkaar duiken, elkaar besluipen is ook weer een nieuwe oefening hihi en elkaar behoorlijk uittesten; gepiep is soms omvermijdelijk “Au…au…je doet me pijn!”. Daarnaast drinken de moppies gelukkig wel goed uit het waterbakje en mama Jamie gaat nu ook weer wat meer bij haar kindjes liggen zodat ze kunnen drinken. Water/vocht is zeker belangrijk! Ook weten de schatjes nu ook dat het buiten de ren heel erg leuk is hihi. Zodra ze er even uit zijn geweest, gaat het piepconcert beginnen als ze weer in het rennetje terug worden gezet en….steeds pogingen doen om eruit te komen d.m.v. gebruik van de krabpaal. “Hoe doet mama dat toch zo gemakkelijk? Die gebruikt toch ook de cylinder en springt eruit?” De roze krabpaal wordt veelvuldig beklommen om bovenop een lekker hangplekje te hebben hihi. Dit alles geeft ook mij weer een prettig gevoel; als ze echt ziek zijn dan zijn ze echt niet zo actief 🙂
Ik heb de werpkist vorig weekend maar uit de kittenren gehaald; de kittens lagen meestal onder het krabboogje te slapen namelijk 🙂 Zo hebben ze meer de ruimte om rond te rennen. Ik heb nu een klein krabcilindertje en het krabpaaltje met balletjes onderin, in de ren gezet…oh wat een feest is dit 🙂 Lekker klimmen op de cylinder en het paaltje, heerlijk warm slapen in het cylindertje. Dodger: “of gewoon rondom het paaltje met je kop op het randje een tukkie doen” hihi. Daarnaast is het leuk om er een sport van te maken de balletjes door de gaatjes onderin het roze krabpaaltje naar buiten te halen 😉 Of gewoon lekker paalzitten; ook een favoriete bezigheid. Af en toe eens even lekker luid piepend naar ons kijken met heel lief kijkende snoetjes, “zodat dat leuke personeel van ons, ons wel weer MOET opgepakken voor een knuffel of een rondje in de huiskamer” hihi…och het zijn toch van zulke heerlijke moppies 🙂 Ze weten al precies hoe ze iets voor elkaar moeten krijgen 😉 We zitten hierdoor uiteraard ook vaak genoeg lekker in de ren om onze lieverds lekker te knuffelen. “Oh vrouwtje en baasje…die warme schoot is o zo heerlijk om op in te dutten of gewoon een lekkere knuffel te krijgen” 🙂 Ja, onze liefies gaan de komende week wat meer op verkenning in de woonkamer…dat wordt helemaal een feest! Eenmaal de vrijheid geproefd…ja hoor, probeer ze maar in de ren te houden. Dat kunnen we straks wel gaan schudden 😉 Nou, het wordt ook gewoon tijd voor meer prikkels en onderneming voor de schatjes. Hoe meer nieuwe indrukken, hoe makkelijker in de toekomst 🙂 De stofzuiger wordt al heel interessant gevonden en gevolg door de kleine koppies hihi.
De gewichten van de kittens vallen niet geheel tegen (ondanks hun virusje), hoewel Amy vanwege haar virusje toch achter blijft op de rest (daar gaan we hard aan werken):
Amy: 650 gram
Ivy: 725 gram
Angel (Jody): 711 gram
Dodger: 727 gram
Cody: 733 gram
Billy: 759 gram
Ik hoop dat ik volgende week kan melden dat alles weer koortsvrij is en de goede eetlust weer teruggekeerd is (een virus kan toch wel eventje aanhouden natuurlijk). Ik doe er alles aan om de kleine lieverds te ondersteunen waar mogelijk, zodat ze snel weer beter zijn! Hierbij weer een hele berg leuke foto’s van onze schatten 🙂
